هدف این مقاله، ارائهٔ تصویری از چالشهای موجود الگوی برنامهریزی درسی در افغانستان و کمک به پالیسیسازان و دستاندرکاران نظام آموزشی این کشور برای اتخاذ تصمیمهای بهتر در زمینهٔ برنامهریزی درسی و الگوی اجرایی آن است. در این تحقیق از روش توصیفی و تحلیلی برای پردازش اطلاعات استفاده شده است. برای این منظور، تلاش شده تا ضمن اشاره به مفهوم برنامهریزی درسی و برنامه درسی، مفاهیم تمرکزگرایی و تمرکززدایی در برنامهریزی درسی و نیز مزایا و معایب آنها توضیح داده شود. سپس ویژگیهای خاص افغانستان به عنوان عوامل مؤثر در تصمیمگیری در انتخاب یکی از رویکردهای دوگانۀ ذکر شده مورد توجه قرار گرفته و کوشش شده تا دلالتها و اقتضائات هر خصوصیت برای برنامهریزی درسی آن، بیان شود. در نتیجۀ به دست آمده، بر این نکته تأکید شده که برخلاف برخی گرایشهای موجود در کشور، تمرکزگرایی در برنامهریزی درسی و اجرای آن در افغانستان، پیامدهای منفی متعددی دارد که عدم توجه به آنها، ممکن است لطمات غیر قابل جبرانی بر کیان این مملکت وارد نماید. کلیدواژهها:
فهیمی, محمد ظاهر. (1404). تمرکز و عدم تمرکز برنامهریزی درسی در افغانستان. دوفصلنامه یافتههای مدیریت آموزشی, 4(2), 5-23. doi: 10.22034/em4.2025.100613
MLA
محمد ظاهر فهیمی. "تمرکز و عدم تمرکز برنامهریزی درسی در افغانستان". دوفصلنامه یافتههای مدیریت آموزشی, 4, 2, 1404, 5-23. doi: 10.22034/em4.2025.100613
HARVARD
فهیمی, محمد ظاهر. (1404). 'تمرکز و عدم تمرکز برنامهریزی درسی در افغانستان', دوفصلنامه یافتههای مدیریت آموزشی, 4(2), pp. 5-23. doi: 10.22034/em4.2025.100613
VANCOUVER
فهیمی, محمد ظاهر. تمرکز و عدم تمرکز برنامهریزی درسی در افغانستان. دوفصلنامه یافتههای مدیریت آموزشی, 1404; 4(2): 5-23. doi: 10.22034/em4.2025.100613